Eyvah artik kizima BİTANEM diyemiyecegim!!

 
  O kadar da degil demeyin Bir den fazla cocugunuz varsa  tam da okadar hassas bir konu cocuklarin arasindaki esitligi koruma konusu..

  İkinci kizima hamile oldugumu ogrendigimde buyuk kizim Serra ya karsi hissettigim ihanet ve haksizlikla karisik duygular esliginde ilk aklima gelen soru ..."eyvah artik kizimi birtanem diye sevemiyecek miyim?" oldu..(cunku iki tane olucaklar basit mantik:))

  Sorun olmadi simdi birtanecik Serram,birtanecik Azram diye seviyorum....

  Serra 1,5 yasindayken annelikle ilgili bir seminere gidiyordum..ordaki derslerden birinde Psikolog, cocuklar arasi adalet konusunu  anlatirken "her cocuk esit sevilor diye birsey yok yani annelerimizden duydugumuz 5parmagin 5i bir sozu koca bir yalan" demisti ve buyuk sok yasadim cunku biz kucukken anneme nezaman  anne hangimizi daha cok seviyosun ?diye sorsak onunla yalniz da olsak hep "5parmagin 5i bir fark olur mu hic kizim "derdi ve ben gercekten ogune kadar her anne baba icin oyle oldugunu dusunuyodum..

  Suan benim de İki kizim var ikisini de esit seviyorum oyle bir fark hissetmiyorum ama bazi cocuklariniza karsi hassasiyetiniz daha farkli olabiliyor o bir gercek..Bunu bir cok kiside de gozlemliyorum sanirim anneler daha zayif,daha korumaya muhtac oldugunu dusundukleri cocugunu ister istemez daha bir sarip sarmalama ihtiyaci duyuyorlar..Eminim o gun derste kastedilen de buydu yoksa ben hala sevgi anlaminda cocuklari arasinda ayrim yapan kimseyi dusunemiyorum..

  Psikologumuz devam etmisti "ama esit davranmak zorundasiniz ve  birebir de olsaniz herzaman cocuklariniza onlari esit sevdiginizi soylemelisiniz" demisti..( icimden  heralde yani ben seni daha cok seviyorum aslinda diyecek halimiz yok derken siniftaki annelerden hem de bir kaci! ben hangisiyle yalnizsam  "hangimizi daha cok seviyosun"diye sorduklarinda "seni daha cok seviyorum" diyorum dediler oyle bilsin sevinsin diyeymis.(?) sok oldum nasil boyle dusunebilirler diye...


 Daha ikinci cocugunuza hamile kaldiginizda icinizden adalet hesaplasmalarina basliyorsunuz zaten ki gercekten cok onemli bir mesele..Cocuklarimizi operken bile bu adaleti korumak gerekiyor bence..biri bir an bir sirinlik yapti iciniz kaynadi sarilip opuverdiniz o an hic bekletmeden baska zaman da onu opuyorum demeden hemen digerini de opmek gerekiyor..
Cocuklar zaten herseye okadar dikkat ediyorlar ki inanilir gibi degil ..yani hic tahmin etmediginiz durumlarda bile kendilerince farkli anlamlar cikarabilirler..

 Bazen planlanmadan gelen 2.supriz cocuk, hele de ikisinin arasi cok yakinsa insana cok farkli duygular hissettirebiliyor ilk cocuga karsi(aynen yasadigim durum)yani sanki ne yaparsaniz yapin ilk cocuga olan haksizligi ortadan kaldiramiyacakmissiniz gibi..Bunun ileri boyutunda planlanmadan gelen 2.cocuk bilinc altinda suclaniyor cunku ilkinin emzirilme hakkini,evdeki hakimiyetini,tek kendiyle ilgilenen annesini,babasini,oyuncaklarini,herseyini elinden almis oluyor.....ve bilincaltindaki bu dusunce farkinda olmadan hep ilk cocukla ilgilenilme ona karsi daha hassas davranma ama ikinci cocugu hep dislama ve ona sert davranma, hep suclayici bakis acisi ve bunlarin sonucunda hircin,yaramaz diye adlandirilan bir cocuk..

  Tek cocuk yetistirmek, dunyanin merkezine onu koymak,butun hayatinizi ona gore ayarlamak anne baba icin de cocuk icin de en ideali gibi gozukebilir... fakat isin ic yuzune baktiginizda her nekadar ikisine yetmek,adil olmak,ikisiyle de zaman gecirmek ozel olarak ilgilennek,ayni imkanlari sunmak  inanilmaz zor olsa da ,klasik olucak belki ama onlari kardesligin guzelliginden mahrum birakacak kadar zor olmasa gerek..