Bir müziğiniz olsun içinizde nerde nezaman olursanız olun dönüp içinize baktığınızda güzel şeyler fısıldasın size..
Sabah kalkınca içinizdek ritme bakın o size söyler gününüzün nasıl geçeceğini.. Dinleyin bakalım nihavent mi, rock mı, jazz mı? Türü hiç önemli değil yeter ki neşenizi, enerjinizi yerine getirsin..
Öyle bangır bangır müzik dinlemekten bahsetmiyorum, o şekilde yakalanmaz o ritim.. Nasıl mı olur? İçinizde hiçbirşey bırakmayarak.. Bir gün ağlamak mı geliyor içşnizden? Yataktan kalkmak istemiyor musunuz? Çok mu canınız sıkkın? Hemen sarılın kağıda kaleme içinizden gelenleri yazın, dökün içinizi.. Duygusal bir film açın ağlayın böğüre böğüre.. Bakın bakalım ertesi gün sabah kalktığınızda içinizdeki müzik ne çalıyor, farkı göreceksiniz..
İnsan herşeyden öne kendini mutlu etmeyi bilmeli gerisi sonra gelir zaten ama önce mutlu olmak zorındayız ki yaşama isteğimiz olsun, çocuklara, eşimize, sorumluluklarımıza karşı enerjimiz olsun..
Bir amacı olmalı insanın bu hayatta.. Programlı olmalı hayatı.. Tabii ki başımıza ne gelecek Allah bilir ama öyle diye kendimizi hayatın akışına bırakmyı ben doğru bulmuyorum..
Bir programınız olsun her gün. İlla büyük şeyler anlamayın dediğimden her sabah kalktığınzda o gün ne yapacağınızı bilin.. Küçük küçük hedefleriniz olsun.. Ne iş yaptığınız ne olduğunuz hiç önemli değil. Benim yoğun çalıştığım zamanlardan kalan bir alışkanlık belki ama haftalık ne yemek yapacağım bellidir, sabah kalkınca o günkü iş rutinim ve haricinde çocuklarla veya arkadaşlarla ne yapacağım bellidir.. Hangi saate kadar ev işlerini bitirip hangi saati kendime ya da çocuklara ayıracağım da.. Aksi olursa kendimi boşlukta sallanıyormuş gibi hissederim..
Çocuklarımza da programlı olmayı öğretmeliyiz bence.. Saçma sapan programları olsun ama olsun.. Sabah kalkınca sorun bugün ne yapmayı düşünüyor parka mı gitmek istiyor, resim mi çizecek, çizgi film mi izleyecek?
Çoğu ev hanımını depresif ruh halinde görüyorum hayır monoton bir hayatınız var diye öyle olmak zorunda değilsiniz.. Sabah kalkın, spor yapın, ya da müziği açın göbek atın gerekiyorsa enerjinizi yakalamak için ne gerekiyorsa yapın, silkinin kendinize gelin.. Ütü mü yapmanız gerekiyor? müzik eşliğinde çocuklarla beraber oynayarak yaptım bugün ütüyü.. Sonuç ne oldu? Çocuklara sorarsan anneyle oyun oynadılar, bana sorarsan müzik eşliğinde stres attım ne o da ne? Ütü de yapılmış bu arada.. Oooh bu sıcakta söylene söylene başıma ağrılar gire gire yapacağıma arada kaynadı gitti:)))
Küçücük çocukları kendinden geçmiş, amaçsız, şimdiden depresif görüyorum.. Önce biz kendimize çeki düzen vereceğiz yoksa çocuklar bizim ruh halimizi yansıtıyolar zaten..
Kendi kendini mutlu etmeyi bilen, hedefi, programı olan, sorumluluk duygusu gelişmiş çocuklar yetiştirirsek başka hiçbirşey öğretmeye gerek yok zaten o çocuklar her konuda başarılı olurlar..
Sabah kalkınca içinizdek ritme bakın o size söyler gününüzün nasıl geçeceğini.. Dinleyin bakalım nihavent mi, rock mı, jazz mı? Türü hiç önemli değil yeter ki neşenizi, enerjinizi yerine getirsin..
Öyle bangır bangır müzik dinlemekten bahsetmiyorum, o şekilde yakalanmaz o ritim.. Nasıl mı olur? İçinizde hiçbirşey bırakmayarak.. Bir gün ağlamak mı geliyor içşnizden? Yataktan kalkmak istemiyor musunuz? Çok mu canınız sıkkın? Hemen sarılın kağıda kaleme içinizden gelenleri yazın, dökün içinizi.. Duygusal bir film açın ağlayın böğüre böğüre.. Bakın bakalım ertesi gün sabah kalktığınızda içinizdeki müzik ne çalıyor, farkı göreceksiniz..
İnsan herşeyden öne kendini mutlu etmeyi bilmeli gerisi sonra gelir zaten ama önce mutlu olmak zorındayız ki yaşama isteğimiz olsun, çocuklara, eşimize, sorumluluklarımıza karşı enerjimiz olsun..
Bir amacı olmalı insanın bu hayatta.. Programlı olmalı hayatı.. Tabii ki başımıza ne gelecek Allah bilir ama öyle diye kendimizi hayatın akışına bırakmyı ben doğru bulmuyorum..
Bir programınız olsun her gün. İlla büyük şeyler anlamayın dediğimden her sabah kalktığınzda o gün ne yapacağınızı bilin.. Küçük küçük hedefleriniz olsun.. Ne iş yaptığınız ne olduğunuz hiç önemli değil. Benim yoğun çalıştığım zamanlardan kalan bir alışkanlık belki ama haftalık ne yemek yapacağım bellidir, sabah kalkınca o günkü iş rutinim ve haricinde çocuklarla veya arkadaşlarla ne yapacağım bellidir.. Hangi saate kadar ev işlerini bitirip hangi saati kendime ya da çocuklara ayıracağım da.. Aksi olursa kendimi boşlukta sallanıyormuş gibi hissederim..
Çocuklarımza da programlı olmayı öğretmeliyiz bence.. Saçma sapan programları olsun ama olsun.. Sabah kalkınca sorun bugün ne yapmayı düşünüyor parka mı gitmek istiyor, resim mi çizecek, çizgi film mi izleyecek?
Çoğu ev hanımını depresif ruh halinde görüyorum hayır monoton bir hayatınız var diye öyle olmak zorunda değilsiniz.. Sabah kalkın, spor yapın, ya da müziği açın göbek atın gerekiyorsa enerjinizi yakalamak için ne gerekiyorsa yapın, silkinin kendinize gelin.. Ütü mü yapmanız gerekiyor? müzik eşliğinde çocuklarla beraber oynayarak yaptım bugün ütüyü.. Sonuç ne oldu? Çocuklara sorarsan anneyle oyun oynadılar, bana sorarsan müzik eşliğinde stres attım ne o da ne? Ütü de yapılmış bu arada.. Oooh bu sıcakta söylene söylene başıma ağrılar gire gire yapacağıma arada kaynadı gitti:)))
Küçücük çocukları kendinden geçmiş, amaçsız, şimdiden depresif görüyorum.. Önce biz kendimize çeki düzen vereceğiz yoksa çocuklar bizim ruh halimizi yansıtıyolar zaten..
Kendi kendini mutlu etmeyi bilen, hedefi, programı olan, sorumluluk duygusu gelişmiş çocuklar yetiştirirsek başka hiçbirşey öğretmeye gerek yok zaten o çocuklar her konuda başarılı olurlar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder