Cocuklarimiza seni seviyorum demenin zamani gelmedi mi?

  Annelerimizin babalarimizin nesli,degil sevildigini duymak,simarmasinlar diye  sevdiklerini bile gostermeyen bir ailede yetisti..gayet otoriter,cocuklarinin ne hissettigine ne düşündüğüne bile önem vermeyen ailelerde....
O ailede yetisen cocuklar,anne babalarina itaatle gorevlendirilmis ,onlara karsi duydukları ilk duygu korku ve korkudan kaynaklı saygi olan , cogu kendilerine güvensiz,cogu ne istediklerini bilmeyen,mutsuz  bireyler oldular...

  Bizim neslimiz, daha esnek bir ailede yetisti..kendileri otoriter bir ailede  yetişip cocuklarina karsi biraz daha sagduyulu olan..yer yer sevgilerini gösteren yer  yer kendi yetişme biçimleriyle celiskide kalip kuralci davranan ailelerde  yetisti... ama "seni seviyorum" u da hic duymadan buyuyen bir nesil oldu..
Bizim neslimizde  de çelişkilere ,huzursuzluklara,kendinden emin olmayan tavirlara oldukça fazla rastlanır..


  Simdi sira bizim yetiştirecegimiz çocuklarda..Peki artik kayitsiz sartsiz ne yaparsa yapsin anne babalarinca sevildiginden şüphe duymayan,ozguvenli,mutlu,huzurlu,basarili nesiller yetiştirme zamani gelmedi mi?
Bunun icin yapmamiz gereken çok basit şeyler  var aslında..
İnsan beyni herşeyi acik ve net duymak ister,biz de en basta cocuklarimiza her firsatta onlari ne kadar sevdigimizi soylemeliyiz ve bunu da davranışlarimiz la desteklemeliyiz ki cocuklarimiz bundan suphe duymasin..Biz yetişkinler bile bunu duymaya ihtiyaç duyarken cocuklarimizin hayata güvenle bakabilmesi için bunu duymaya ne kadar ihtiyaci olduğunu  bir dusunun..
 Ailelerince her neyaparsa yapsin sevildiğini bilen bir cocuk,hayata daha güvenli bakar,hayattan ne istediğini bilir,isteklerini,hissettiklerini ifade etmekten cekinmez.Böylesine kendini ifade etmekte acik olan bir insan da hayatta her turlu basariya yakindir..
  Cocuklarimiza zaman ayiralim,gerçekten onlara ait ve başka hicbirseyle ilgilenmediğimiz bir zaman,onlara değer verdigimizi gösteren ne kadar değerli olduklarini hissedebilecekleri bir zaman..
Amerika'li bir is adaminin,kendini görmeye gelen   japon bir is adamina cocuğuna onunla zaman geçirmek için soz verdiğini sadece  bu yüzden kendisiyle gorusemeyecegini söylemesi beni çok etkilemişti.

Cocuklarimiz gerçekten en değerli varliklarimiz,öyleyse onlari karinlarini doyurarak,istediklerini alarak değil en değerli şeyimiz olan zamanimizi onlara  ayirarak ve sevdigimizi onlara herfirsatta soyleyerek buyutelim..